Dział porady jest zbiorem porad i sugestii wielu firm. Wszelkie materiały zostały skopiowane w oryginale.

Prawidłowa instalacja kominków

Umiejscowienie kominka – uwagi ogólne

Kominek powinien znajdować się przy ścianie leżącej naprzeciw okna lub drzwi i jak najdalej od nich. Unikniemy wówczas zakłóceń w spalaniu spowodowanych przeciągami. Zakłócenia takie mogą być jedną z przyczyn dymienia. O najkorzystniejsze umiejscowienie łatwo, jeżeli kominek projektujemy przy budowie domu. Pamiętajmy tylko, że musimy go podłączyć do przewodu dymowego w kominie oraz oprzeć na solidnym fundamencie lub wytrzymałej konstrukcji stropu.

Ze względu na znaczny ciężar kominków fundament lub strop, na którym zostanie wybudowany musi mieć dostateczną wytrzymałość. Kominek nie jest sprzętem, który może znaleźć się w dowolnym miejscu domu. Jego położenie jest ściśle związane z usytuowaniem przewodu kominowego, który odprowadza spaliny z paleniska. Odległość między kominem a paleniskiem musi być jak najmniejsza po to, aby na przewodzie kominowym było jak najmniej zagięć.

Umiejscowienie kominka powinno być dostosowane do kształtu pomieszczenia. Zawsze należy pamiętać, że kominek jest elementem szczególnym, który skupia na sobie uwagę. Warto, więc zastanowić się nad jego wyborem i usytuowaniem, a w razie wątpliwości zasięgnąć porady osób kompetentnych. Zadbajmy też o to, żeby siedząc przed kominkiem, mieć przed oczami spokojne płaszczyzny. Jeśli chcemy zasiadać przy kominku w miejscu zacisznym i kameralnym, najlepiej wybrać projekt, w którym wydzielono przestrzeń dla kominka i jego otoczenia.

Warunki instalacji kominka i bezpieczeństwo

Przed montażem, prosimy bezwzględnie zapoznać się z polskimi normami budowlanymi. Nasza odpowiedzialność ogranicza się jedynie do dostawy paleniska.

Instalacja musi być wykonana przez fachowca lub osobę wykwalifikowaną. Właściwe działanie kominka zależy od jego instalacji dokonanej zgodnie z zasadami sztuki i bezwarunkowego przestrzegania obowiązujących norm i przepisów prawnych oraz instrukcji instalacji i użytkowania.

1. Rodzaj podmurowania. Pod wylewką betonową w miejscu, gdzie ma stać kominek (a nawet po jego obrysie po 20 cm) nie powinna być położona izolacja cieplna, a to ze względu na jego ciężar, który waha się od około 400 kg do nawet 2000 kg. Dobrze jest również to miejsce dodatkowo zazbroić. Wybór pozostawiamy osobie wykwalifikowanej, która powinna wziąć pod uwagę ciężar paleniska jak i jego otoczenie (np.: marmur, cegła itp.)

2. Miejsce, na którym ma stać kominek można wyłożyć płytkami dla zwiększenia bezpieczeństwa – po obrysie kominka około 30 cm., jak również gdy będziemy chcieli zmienić zabudowę kominka lub go całkowicie rozebrać to miejsce to będzie wyglądało estetycznie.

3. Wkład lub kaseta są zamontowane na specjalnych nóżkach lub na wzmocnionej płycie. Konstrukcja stropu jest wzmocniona w zależności od potrzeb.

4. Odpowiednie wymiary obudowy kominkowej umożliwiają umieszczenie wkładu lub kasety w bezpiecznej odległości od podłoża.

5. Wykonanie zarówno wlotu powietrza konwekcyjnego, ja i wlotu powietrza do spalania (minimalna powierzchnia wlotu powietrza jest ściśle określona dla każdego typu urządzenia). Musi być doprowadzony dopływ powietrza z zewnątrz, powinna być możliwość zamykania tego przepływu, aby uniknąć strat ciepła w pomieszczeniu, gdy kominek jest nieużywany.

6. Zachowanie odpowiedniej przestrzeni między wkładem lub kasetą a obudową umożliwiającą ruch powietrza konwekcyjnego (minimum 5 cm).

7. Usunięcie wszystkich przedmiotów łatwopalnych oraz podlegających zniszczeniu pod wpływem temperatury. Izolację termiczną ścian i elementów obudowy należy wykonać z ognioodpornej wełny mineralnej z warstwą folii aluminiowej (izolacja Alu Fire Bats).

8. Przewód dymowy połączyć starannie z króćcem pod kątem 45o. W najnowszych modelach wkładów przewód dymowy jest wkładany do wnętrza urządzenia. Połączenie takie gwarantuje, że skropliny z komina będą spływać bezpośrednio do paleniska. Przewód dymowy powinien być podłączony do komina możliwie krótkim przewodem (rurą) o średnicy zgodnej ze średnicą króćca wylotu spalin

9. Okap wykonać z ognioodpornych materiałów (np. z profili stalowych, ognioodpornych płyt gipsowo-kartonowych z izolacją z wełny mineralnej).

10. Kratkę wylotu ciepłego powietrza umieścić na wysokości minimum 30 cm od sufitu. Sufit wokół kominka wykonać z ognioodpornych materiałów.

11. Komora dekompresyjna znajduje się tuż nad górną krawędzią kratki wylotu powietrza. Chroni ona strop przed działaniem gorącego powietrza. Komora jest izolowana. Powinny być w niej zainstalowane dwie kratki: wylotu tuż przy suficie i wlotu nieco niżej.

12. Połączenie kominka z kominem wykonać w ten sposób, że sadze i skropliny spływają do paleniska. Stożkowy kształt połączenia zapobiega gromadzeniu się sadzy. Komin rozpoczyna się co najmniej 5 cm poniżej sufitu.

13. Konstrukcja komina jest szczelna, a przekrój odpowiedni do wybranego urządzenia. Właściwa jest też izolacja oraz obudowa przewodu kominowego zapobiegająca schładzaniu spalin.

14. Przewód kominowy jest izolowany i zachowana jest bezpieczna odległość od elementów łatwopalnych.

15. Komin ma jednolity przekrój na całej długości. Daszek na wylocie komina uniemożliwia przedostanie się opadów atmosferycznych do środka

Uwaga! 
Źle zainstalowany wkład może być przyczyną poważnych wypadków (pożaru komina, zapalenia materiałów izolacyjnych komory komina i przegród na bazie plastyku)

Izolacja urządzenia i przewodu spalinowego musi być wzmocniona i wykonana według sztuki budowlanej, zapewniającej bezpieczeństwo działania urządzenia zgodnie z przepisami. Należy odnieść się do obowiązujących regulaminów i tekstów przepisowych.

Nie respektowanie instrukcji montażu pociąga do odpowiedzialności tego, kto go wykonuje. Odpowiedzialność konstruktora ogranicza się do dostarczenia urządzenia.

Wskazówki montażowe

Wentylacja. Dla zapewnienia dobrego funkcjonowania przy naturalnym ciągu, należy sprawdzić czy wystarczające jest w pomieszczeniu, gdzie zainstalowane jest urządzenie, powietrze niezbędne do spalania. W budynkach wyposażonych w kontrolowaną wentylację mechaniczną, budynek znajduje się lekko w podciśnieniu i niezbędna jest instalacja ujęcia powietrza zewnętrznego, przekroju równego co najmniej 50 cm2.

Umieszczenie urządzenia. Wybieramy centralne miejsce budynku-lokalu, dla ułatwienia dobrego rozdziału ciepłego powietrza konwekcyjnego po pomieszczeniu głównym. Rozchodzenie się ciepłego powietrza konwekcyjnego do innych pomieszczeń odbywać się będzie za pomocą drzwi komunikacyjnych. Pomieszczenia te muszą być w podciśnieniu lub być wyposażone w kratki odpowietrzające, polepszające krążenie ciepłego powietrza.

Podłoga i ściany działowe. Upewnić się, czy nie składają się, ani nie są pokryte materiałami łatwopalnymi, bądź niszczącymi się pod wpływem ciepła (tapety, wykładziny, boazerie, lekkie przegrody z izolacją na bazie plastyku). W przeciwnym wypadku należy przewidzieć stosowne zabezpieczenie, jak na przykład płytę blaszaną.

Przewód przyłączeniowy musi być wykonany zgodnie z obowiązującymi wymogami. Urządzenie musi znajdować się jak najbliżej komina. Urządzenie zostanie połączone z przewodem spalinowym za pomocą rur spalinowych zgodnych z przepisami do spalania drewna.

Średnica rury nie może być mniejsza od wylotu spalin z urządzenia. Jeśli tak jest, redukcja musi być mniejsza o jedną średnicę od średnicy dyszy i znajdować się jak najdalej od połączenia z urządzeniem. Połączenie może odbywać się, bądź pionowo do przewodu wychodząc pod sufitem, bądź poziomo do przewodu wychodząc z podłogi. Połączenie kielichowe przewodu z urządzeniem powinno być szczelne.

Dla pomieszczeń wentylowanych mechanicznie szczelność zabezpiecza przed zasysaniem dymu poza przewód spalinowy. Przewód podłączeniowy, regulator ciągu muszą być widoczne, dostępne do czyszczenia.

Przykład prawidłowego montażu kominka

1. Montaż wkładu rozpoczyna się od przygotowania otworu w kominie, do którego podłączona zostanie rura odprowadzająca dym z kominka. Jeżeli w domu będzie zainstalowany system dystrybucji gorącego powietrza do pomieszczeń na wyższej kondygnacji, należy również przygotować otwory, przez które poprowadzone będą rury rozprowadzające ogrzane powietrze.

2. Następny etap to ustawienie podstawy obudowy kominka oraz wyłożenie ścian za wkładem warstwą izolacyjną – ognioodporną wełną mineralną z ekranem aluminiowym. Warstwa izolacyjna musi być dobrze przymocowana do ścian oraz elementów obudowy (np. specjalną zaprawą, śrubami lub gwoździami do betonu, dodatkowo złącza wełny powinny być zaklejone taśma aluminiową). Bardzo istotne jest zachowanie minimalnych odległości między ściankami wkładu a zaizolowanymi elementami obudowy kominka oraz ściankami wkładu a zaizolowanymi ściankami pomieszczenia (minimum 5 cm po bokach i z tyłu wkładu. Dla lepszego opływu wkładu przez zimne powietrze odległości te mogą być zwiększone.)

3. Po ustawieniu wkładu montowane są kolejne elementy obudowy kominka. Wszystkie elementy kamienne łączy się na zaprawę. W przypadku, gdy mamy gotową zabudowę i łączenie występuje w kilku punktach, kleimy ją spoiwem żaroodpornym z włóknami sizalu dla ujednolicenia złącza.

4. Następnie instalowana jest rura łącząca wkład z przewodem kominowym oraz rury rozprowadzające ciepłe powietrze do innych pomieszczeń.

5. Kolejną czynnością jest zamontowanie ozdobnej belki, na przykład drewnianej lub kamiennej.

6. Jeszcze przed montażem okapu belki te są izolowane termicznie. Można do tego wykorzystać wełnę min. z ekranem aluminiowym lub beton komórkowy ewentualnie płyty izolacyjne super isol. Grubość min 5cm. W taki sam sposób należy podkleić (wyizolować listwę nad paleniskiem).

7. Następnie przystępuje się do montażu okapu nad kominkiem. Wewnątrz okapu znajdują się komora powietrza konwekcyjnego (tzw. Okap właściwy) i komora dekompresyjna.

8. Powinna być ona wyraźnie oddzielona od reszty okapu, ponieważ chroni strop przed działaniem gorącego powietrza.

9. Stelaż okapu wykonuje się z profili stalowych, do których przykręca się ognioodporne płyty gipsowo - kartonowe. W przypadku wykonywania okapu z płyt rydulitowych, które są gr. 1 cm nie trzeba wykonywać stelaża. Same tworzą konstrukcje. Wszystkie ściany okapu należy dokładnie zaizolować wełną mineralną z folią aluminiową.

10. W płytach wycina się otwory na kratki dekompresyjne (w komorze dekompresyjnej) oraz wentylacyjne (w komorze powietrza konwekcyjnego).

11. Kratka wentylacyjna zamiast w bocznej ścianie może być umieszczona w ścianie przedniej. Ważne jest, aby zachowana była wymagana powierzchnia wylotu powietrza konwekcyjnego (podana przez producenta wkładu). Po zamknięciu okapu ścianką frontową, należy odpowiednio go wykończyć. Można nałożyć tynk lub pomalować farbą. Po zamontowaniu kominka nie należy używać kominka przez około 2 tygodnie, aby wszystkie połączenia dobrze wyschły.

Kontrola przed pierwszym uruchomieniem

• Sprawdzić, czy szkło nie jest zniszczone.
• Sprawdzić, czy przejścia dymu nie są zatkane przez części składowe opakowania, bądź części zdemontowane.
• Sprawdzić, czy uszczelki szczelności obiegu spalin są w dobrym stanie.
• Sprawdzić, czy drzwi zamykają się dobrze.
• Sprawdzić, czy części ruchome, znajdują się na ich miejscu.

Obudowy kominkowe

1. Jakie są rodzaje obudów kominkowych?
Obudowy kominkowe dzielimy na trzy grupy: obudowy typu gorące (np. kaflowe) grzejące całą lub częścią swojej powierzchni, obudowy typu zimne w których ciepło wydobywa się „przez szybę” wkładu oraz kratkami wentylacyjnymi zamontowanymi w czopuchu i na zakończeniach przewodów wentylacyjnych, trzecia grupa to paleniska otwarte.

2. Z czego wykonane są obudowy typu zimne?
Materiałem do wykonania obudowy kominkowej zimnej może być: cegła, pustak, szamotki, regips ognioodporny, itong, kamień naturalny, piaskowiec itp. Kwestią doboru materiałów jest estetyka i podstawowe zasady budowlane.
Obudowy dostępne w naszej ofercie wykonane są z itongu oklejonego płytkami marmurowymi (łupanka marmurowa lub kamień patynowany) oraz z polerowanych elementów marmurowych. Całość spakowana jest w skrzynie, a elementy składowe zabezpieczone są styropianem, zestaw ten nadaje się do natychmiastowego montażu.

3. Na czym stawiać kominek?
Wkład grzewczy i obudowa ważą ok. 500kg, wiec wytrzymałość stropu nie może być mniejsza. Najczęściej pod kominkiem jest wylewka, jednak stawia się tez na płytkach ceramicznych, gresowych itp. Nie stawia się kominka na parkiecie, wylewce pod którą znajduje się styropian, na podłogach wykonanych z materiałów łatwopalnych.

Rozprowadzenie gorącego powietrza

1. O co w ogóle w tym chodzi?
Wkład grzewczy ma moc zdolną ogrzać (w zależności od modelu) 100-200m2 powierzchni domu. Rozprowadzenie ciepła na kilka pomieszczeń pozwoli nam zaoszczędzić mnóstwo pieniędzy wydawanych na ogrzewanie gazowym czy olejowym kotłem C.O. (oszczędności sięgają 5000zł rocznie).

2. Jak i czym rozprowadzać ciepło?
Wersja tańsza, bardziej pracochłonna :
- do komory czopucha obudowy wprowadzamy przewód aluminiowy spiroflex, od momentu wyjścia przewodu z komory izolujemy go dookoła wełną mineralną i prowadzimy za pośrednictwem kształtek, trójników itp. do pomieszczeń które mają być ogrzewane.
Wersja ćut droższa, dużo mniej pracochłonna :
- zakupujemy przewód izofoniczny tzw. termoflex o wybranej przez nas średnicy, podobnie jak ze spiroflexem wprowadzamy go do komory czopucha, dalej w dziecinnie prosty sposób prowadzimy go do wybranych pomieszczeń za pośrednictwem kształtek trójników itp. przewód jest fabrycznie izolowany termicznie i akustycznie.
Wersja dla przewidujących :
- jeśli przewidzieliśmy montaż kominka, a w naszym domu nie ma jeszcze wylewek poprowadźmy kanały z blachy ocynkowanej, kanał taki izolujemy wełną i układamy na podłogach prowadząc do kolejnych pomieszczeń, rozwiązanie to jest o tyle praktyczne ze nie widać instalacji, a długości kanałów mogą być skrajnie zminimalizowane.

3. Grawitacja czy mechanika – kiedy stosować obieg wymuszony ?
Rozprowadzenia grawitacyjne stosujemy gdy są ku temu przesłanki np: niewielkie odległości pomieszczeń ogrzewanych od kominka 3-4m najlepiej kondygnacje wyżej. W innych przypadkach zaleca się montaż turbiny gorącego powietrza wymuszającej obieg i tłoczącej powietrze od 2 do 6 pomieszczeń będących w odległości większej niż 4m od kominka. Turbiny posiadają termostat załączający urządzenie, gdy ciepłe powietrze znajduje się w układzie (palimy w kominku) i wyłączający ją, gdy w układzie jest powietrze o mniejszej niż minimalna zadana temperatura (kominek wygaszony). Różne moce turbin pozwalają dostosować siłę nadmuchu do potrzeb użytkownika.

4. Zakończenia przewodów - kratka czy anemostat?
Kratki wentylacyjne stosujemy w ścianach i podłogach (nie stosujemy w sufitach). Anemostaty stosujemy w sufitach, ścianach i podłogach. Reszta kwestia gustu Ważne: Do rozprowadzenia ciepła stosujemy anemostaty NAWIEWNE , do wentylacji pomieszczeń (np. wyciągi kuchenne lub łazienkowe) anemostatów WYWIEWNYCH

5. Dlaczego ściany wokół kratek i anemostatów brudzą się?
To wszystko za sprawą wszechobecnego kurzu. Nieodstępny mankament kominków, malowanie ścian co sezon – dwa.

Rury i kolana FAL

Rury i kolana wykonane z blachy stalowej aluminizowanej przeznaczone do odprowadzania spalin z urządzeń opalanych gazem lub olejem opałowym do przewodów kominowych. Na podstawie niemieckiej normy DIN 18 160 produkt otrzymał certyfikat Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie AT/97-04-0025/Wydanie III/2005

• Typoszereg średnic: od DN 100 mm do DN 130 mm;
• Rury i kolana sygnowane znakiem firmowym HB;
• Blacha na rury jest cięta, zwijana i łączona na szwach laserowo;
• Kolana o kącie stałym zagięcia 45* i 90* łączone metodą „na zakładkę” nie są szczelne;
• Zachowując średnicę nominalna można dokonać szczelnych połączeń;
• W celu dokonania bezpiecznego podłączenia rur do komina zaleca się stosowanie wkładek kominowych typu FAL o odpowiednio dobranych średnicach;
• Jako uzupełnienie i wykończenie podłączenia kominowego montujemy odpowiednio dobraną rozetę;

Rura FAL 120 mm / 50 cm	Kolano FAL 90* / 120 mm

System rur i kolan BERTRAMS

Rury i kolana wykonane są z blachy stalowej klockner ST 1303 przeznaczone do odprowadzania spalin z urządzeń opalanych drewnem do przewodów kominowych. Norma niemiecka DIN 18 160 oraz ISO 4736.

Na podstawie badań przeprowadzonych w Instytucie Górnictwa Naftowego i Gazownictwa w Krakowie w zakresie próby odporności ogniowej w temperaturze 1000 *C produkt otrzymał aprobatę techniczną AT/2000-05-11/Wydanie II/2005 i jest dopuszczony do obrotu i stosowania w budownictwie.

• Typoszereg średnic: od DN 120 do DN 300 mm
• Wymiary rur i kolan są zgodne z dokumentacją konstrukcyjną producenta. Dopuszczalne odchyły grubości blachy nie są większe niż +/- 0,1% wymiaru nominalnego średnicy
• Zachowują szczelność wewnętrzną przy próbnym nadciśnieniu 125 Pa w temperaturze otoczenia w czasie 300 s; wytrzymałość termiczna rur i kolan podczas działania temperatury 1000 *C w czasie 60 minut zapewnia niezmienność kształtu wyrobu
• Powierzchnie idealnie gładkie, bez wad i uszkodzeń (zapobiega osadzaniu się sadzy na wewnętrznej ściance)
• Blacha na rury i kolana zwijana i łączona na szwach długościowych techniką plazmową, pozostałe przez dodatkowe spawanie (dotyczy trójnika i redukcji)
• Kolana nastawne – łatwe uzyskiwanie kątów 45* (dwusegmentowe), 90* (trójsegmentowe) oraz uniwersalne (czterosegmentowe). Możliwość uzyskania formy „S” lub „Z”
• Kolana posiadają element rewizyjny, przez który można w każdej chwili dokonać kontroli połączenia
• Dzięki zastosowaniu specjalnych obejm, łączenie elementów kolan jest idealnie szczelne

OGÓLNE ZASADY ŁĄCZENIA RUR SPALINOWYCH BERTRAMS

• Łączenie rur polega na wsuwaniu jednego elementu w drugi
• Prace rozpoczynamy od przyłączenia rury do pieca
• Każdy przewód znajdujący się bliżej komina nasuwa się zawsze na rurę prowadzącą od paleniska
• Właściwy dobór średnic gwarantuje szczelne połączenie
• Wszystkie połączenia można dodatkowo uszczelnić masą silikonową odporną na temperaturę 1200 *C
• Do podłączenia rur spalinowych z kominem stosujemy wkładki kominowe jedno- lub dwuścienne oraz rozety jako element wykończeniowy o przekroju zgodnym ze średnicą rury
• Stalowe rury przycinamy do żądanej długości przy pomocy szlifierki kątowej z tarczą do cięcia metalu
• Długości handlowe rur: 100, 50, 25 cm
• Rury BERTRAMS nie mogą stanowić samoistnego komina

W ten sposób spełnimy określony w przepisach wymóg przyłączenia rury do komina. Wszystkie wymagania związane z bezpieczeństwem pożarowym zostaną zrealizowane.

Dobór wkładu

1. Jaką moc powinien mieć wkład?
Moc wkładu dobieramy do kubatury ogrzewanych pomieszczeń, szybko możemy to przeliczyć 1kW mocy ogrzeje 10m2 powierzchni przy wysokości stropu 2,5m. Tak wiec do ogrzania 130m2 potrzebować będziemy wkład o mocy ok. 13kW. Pamiętajmy, że moc wkładu to tylko składowa, by cieszyć się ciepłem płynącym z kominka montażu dokonać musi wykwalifikowany instalator.

2. Co znaczy „ogień ciągły” i „ogień przerywany”
Tzw. „ogień ciągły” – klasa C norm Francuskich – oznacza, że we wkładzie możemy palić 24h na dobe 7 dni w tygodniu i po jednokrotnym załadunku wkład będzie trzymał żar powyżej 10h. Tzw. „ogień przerywany” – klasa I norm francuskich – oznacza, że we wkładzie możemy palić 24h na dobe 7 dni w tygodniu i po jednokrotnym załadunku wkład będzie trzymał żar do 10h. Od wielu lat to niefortunne nazewnictwo jest źle rozumiane, np. ogień przerywany ludzie kojarzą z obowiązkiem wygaszania pieca po 8h palenia w nim co jest absurdem. Każdy z wkładów nadaje się do ciągłego palenia, a klasy C i I oznaczają bardziej częstotliwość załadunków niż jakość pieca.
Ważne: Klasy i moce wkładów wyznaczane są w warunkach laboratoryjnych w rzeczywistości... czyt. Pkt.3

3. Co ma wpływ na jakość pracy wkładu?
Pomimo tego, iż wkład jest sercem układu grzewczego to najważniejszy jest jego montaż. Nawet najdroższy i najmocniejszy wkład nie będzie dawał zadowalającego ciepła, gdy będzie niewłaściwie zamontowany. Ważnymi są również: odpowiednia wysokość i sprawność komina, rodzaj, kaloryczność i wilgotność drewna używanego do palenia oraz właściwa wentylacja wkładu.

4. Do czego służy szyber?
Szyber – klapka z dźwignią zamontowana najczęściej przy wylocie spalin z pieca lub w postaci odcinka rury z klapką i dźwignią. Jest to mechanizm tłumiący ciąg kominowy w taki sposób by wraz z przysłoną dopływu powietrza pod palenisko zapewnić efektywną regulację tempa spalania.

5. Jak powinien być zamontowany wkład?
Wkład powinien być zamontowany tak by powietrze będące nośnikiem ciepła bez przeszkód opływało jak największą jego powierzchnie. Odległość izolacji (wełna mineralna z ekranem aluminiowym) od żeber wkładu powinna wynosić 5-10cm , a podstawa na której spoczywa w postaci dwóch filarów lub konstrukcji stalowej gwarantującej stabilność pieca i wytrzymującej ciężar sięgający nawet 200kg.

6. Czym odprowadzać spaliny?
Do odprowadzania spalin służą rury i kolanka stalowe żaroodporne o grubości ścianki 2mm posiadające aprobatę techniczną (system rur BERTRAMS). Rury te szczelnie muszą na siebie nachodzić lub dodatkowo zaizolowane być silikonem odpornym na wysoką temperaturę. Rury te zagwarantują Państwu bezpieczeństwo przez kilkanaście lat użytkowania.

7. Czemu służy doprowadzenie powietrza z zewnątrz i czy jest ono konieczne?
Doprowadzenie świeżego powietrza pod wkład służy lepszej jego wentylacji oraz zapobiega nadmiernemu osuszaniu powietrza w ogrzewanych pomieszczeniach. Jeśli to tylko jest możliwe zaleca się jego montaż, część producentów wkładów wymaga zewnętrznego dopływu powietrza pod rygorem nieważności karty gwarancyjnej.

 

Powyższe materiały zostały skopiowane ze strony www.parkanex.pl